Onte introducímonos superficialmente na problemática do lobo falando da problemática da especie fronte aos gandeiros que, sobresaturados de cabezas de gando, e con poucos ou nulos meios preventivos, sufren a incidencia de episodios depredatorios por parte do lobo ibérico nos seus rabaños. Estes episodios son solucionados frecuentemente cun método pouco selectivo, a sementenira indiscriminada de cebos con velenos nos montes, e a ver se alguén se atreve a negarmo.
Agora tócalle o turno aos cazadores, caste de seres humanos que adican o seu tempo libre ao mal chamado deporte ou arte da caza. Cando falamos de caza debemos diferenciar entre duas clases principais. A caza menor, na que se trata de matar aves e mamíferos de tamaño meio, coma perdices, coellos e raposos; e a caza maior, na que se pescuda matar mamíferos de gran tamaño, coma xararíns, cervos, corzos ou lobos. Ambas teñen unha incidencia negativa nas poboacións de lobo.
No caso da caza menor a incidencia ven dada pola utilización sistemética de métodos de eliminación de depredadores medianos non selectivos, coma cebos envelenados, lazos ou cepos, nos que frecuentemente cae o lobo. Estes métodos pescudan elimina-la competencia supostamente exercida polos carnívoros medianos fronte aos cazadores. Estes métodos son ilegais ou legais dependendo da comunidade autónoma ou o método en cuaestión que utilicemos.
No caso da caza maior temos á súa vez dúas modalidades de caza, a montería e a batida, no caso da montería os postos son fixos, no caso das batidas os postos de caza poder ser móviles. En Galicia a modalidade máis frecuente é a batida, co corzo e o xabarín ou porco bravo como presa máis habitual. En principio nas batidas non se pode cazar outra cousa que a especie obxeto da mesma, pero todos sabemos que a realidade é ben diferente. Coñezo moitos cazadores, e sempre procurei ter unha boa relación con eles. De feito, como moitos dos naturalistas deste país, teño orixe nunha familia de tradición cinexética. Esto, unido a unha estreita relación co rural, fíxome manter sempre unha visión conciliadora con todos os colectivos até agora mencionados, pero hoxe, xa en pleno século XXI, e con algunha cana máis no cabelo, a miña percepción da realidade vai mudando conforme me vou enterando de según que tipo de cousas.
Hai uns anos, un par deles, un colega cazador da zona do Noroeste da provincia de Ourense, con presenza de lobos, contoume o seguinte, que poño hoxe en día por escrito por primeira vez.
Conta este rapaz que pertencía a unha das moitas "cuadrillas" de cazadores que existen na Galiza, como moitas outras organizaban frecuentemente batidas de xabarín. Durante estas batidas, os cazadores poden comunicarse por walkie talkie co fin de comunicar a achega dun exemplar de xabarín á posición dun dos tiradores. Estas conversas poden ser intervidas, e de feito sono, pola gardería de montes, para garantiza-la legalidade das mesmas. Sen embargo existe un "código segredo" utilizado por estes cazadores para indicar a presenza dun lobo e así tirarlle, "el de la pana". Cando un lobo aparece en escea, un dille ao outro "ahí va el de la pana", como soa e en castelán, para asegurarse de que se entera de que hai un lobo ibérico a tiro.
Este rapaz, recibiu a mensaxe, mais por razóns persoais da súa experiencia persoal cos lobos, non é quen de tirarlle, e déixao pasar a pesar de telo claramente a tiro. E para asombro dos seus compañeiros e até entón amigos, que comezan a hostigalo e ameazalo, até tal punto que o rapaz abandona a cuadrilla ante o medo a sufrir un accidente. E agora cito textualmente o que el me dí palabra por palabra: "Mira Alberto, moitos dos acidentes de caza con vítimas humanas non son accidentes, senon asasinatos, recillas entre cazadores que se solucionan así, e eu teño unha filla e unha muller, e para mín son máis importantes que a puta caza"
Sin máis asimilade este post con tranquilidade e sosego, que na próxima parte tócalle o turno a parte de certo sector que se autodenomina ecoloxista. Namentras, ide pensando en cantos lobos morren ilegalmente ao ano en realidade.
No hay comentarios:
Publicar un comentario