Nas derradeiras xornadas estamos sendo testemuñas de como o lobo ibérico (Canis lupus signatus), entra de cheo na carreira electoral de cara ás próximas eleccións xerais españolas dete ano 2015. Por un lado parte do colectivo ecoloxista reclama aos partidos políticos un compromiso claro de protección da especie previo á covocatoria, cunha clara resposta dos partidos maioritarios, "cri cri", que diría un amigo meu. Por outra banda os sindicatos agrogandeiros e cazadores varios, aumentan o tono do seu discurso reclamando o control da especie pescudando as mesmas promesas por parte dos políticos de turno. No medio, coma sempre, o lobo, a pricipal e única vítima deste conflicto que dura xa 2000 anos, tantos como a igrexa católica, e que parece non ter visos de solucionarse.
Ben, vaiamos por partes como diría Jack, por que o do lobo e moito máis complicado do que parece, mais con vontade todo é posibel, xa que si fomos capaces de cheagr á lúa, non creo que a solución desto sexa tan difícil.
En primeiro lugar temos que entender que tanto a gandeiría coma a caza son actividades privadas que pescudan un beneficio económico. Como tal deben de ser autosustentables económicamente. No caso da gandeiría consideremos que é un sector económico clave para a fixación da poboación no rural e moitas veces tamén clave para a conservación da biodiversidade, ante a ausencia secular de herbívoros que pasten ao xeito do que o fan certas especies de gado domésticas. Unha vez dito isto vaiamos a facer unha análise un pouco máis profunda do sector gandeiro extensivo no país.
Na actualidade a gandeiría extensiva desenrola a súa actividade en multitude de ocasións sen medios preventivos para a seguridade dos rabaños, non só perante aos ataques de depredadores (cans domésticos e salvaxes, lobos, osos, etc) senón tamén perante a roubos ou accidentes fortuitos (que tamén os hai). Vouvos por un exemplo de como as cousas se poden facer ben: En Olelas pobo do concello ourensán de Entrimo situado na bisbara de A Baixa Limia, existe un rapaz que posúe unha gandeiría de vacas cachenas de 300 cabezas. Este gandeiro de apenas 30 anos obra da seguinte maneira. En verán as vacas pasan todo o día no monte, chegado o inverno, as vacas pasan as noites nunha corte, a razón de 100 por corte. Na época dos partos as vacas quedan na corte até parir, xa que é un momento onde o animal é especialmente vulnerable aos ataques dos depredadores, e poden presentarse problemas durante o parto que requiran a intervención do gandeiro ou dun veterinario. Namentras os xatos son pequenos quedan na corte, os nais saen a pastar pero regresan cada noite á corte a darlle de mamar aos becerros. Cando os becerros alcanzan un tamaño suficiente xa saen ao monte coas nais. Este rapaz non reporta negún ataque de lobo durante os derradeiros oito anos. É máis, segundo él mesmo dí: "Tí vícheslle os cornos, se mata algunha é por que a vaca non está ben".
Vale, entón temos un rapaz con 300 vacas, o que non pode ser e que teñamos un gandeiro con 1000 vacas, que vai unha vez á semana a ver por onde andan, e tope unha morta e reclame a morte do lobo por que lle matan unha vaca.
Por outra banda, otemos a polítca de subencións posta en práctica perante aos ataques de lobo, sen entrar na dinámica de picarescas varias, coido que é unha política totalmente errada. Se consideramos que un gandeiro que realiza a súa actividade nunha zona "lobeira" ten un handicap perante outro que o fai nunha zona sen lobos, deberiamos ir a unha política de premio e non de subención. É dicer, se ti és un gandeiro de zona lobeira o seguro autónomo sáleche pola metade. Sen máis.
Por outra banda temos ao TTIP, tratado de libre comercio con Norteamérica, que traerá consigo o afundimento de precios de productos do sector primario como a gandeiria ou a agricultura. Aínda non vin nas manifestacións a ningún sindicato agrícola. Ademáis, recentemente saltou a noticia da posta en marcha de granxas de clonación masiva de gando na China, seguramente con destino non só ao consumo interno, senón a exportación. Eses son en realidade os números que teñen que ter en conta os gandeiros, e non os das catro vacas e duas ovellas que lles matan ao ano.
Por outra banda temos aos cazadores, pero eso será asunto para a segunda parte deste post, seguide atentos, por que non vai ter deperdicio.
No hay comentarios:
Publicar un comentario