O arquipélago das illas Cíes e un dos que forman o chamado Parque Nacional das Illas Atlánticas, composto por unha serie de illas e fondos mariños circumdantes a estas, próximos á súa vez á costa Atlántica galega. Coñecidas polos seus valores turísticos e naturais, son especialmente nomeadas as súas poboacións nidificantes de aves mariñas, de importancia internacional para certas especies.
Sen embargo unha das grandes riquezas das illas atlánticas atópase nas súas singulares poboacións de herpetos (anfibios e réptiles), ailladas do continente dende hai séculos, amosan tácticas de supervivencia singulares, tanto no aspecto reproductivo como alimenticio, ou la súa morfoloxía.
Nas nomeadas illas Cíes, situadas na ría de Vigo, e pertencentes administrativamente ao concello homónimo, atopamos características climatolóxicas que favorecen especialmente ás poboacións de réptiles. Que si ben menos variadas en especies, acadan densidades altas debido principalmente á escaseza de precipitacións e ás temperaturas suaves anuais.
Unha das especies máis frecuentes do arquipélago é o lagarto arnal (Timos lepidus), feito que recorda en certo modo a outros arquipélagos atlánticos ricos en poboacións de grandes lacértidos.
O lagarto arnal, chamado lagarto ocelado en castelán, pasa por ser o maior lacertido vivo do continente, de cor verdosa, debe o seu nome español ao feito de posuir ocelos (manchas circulares) nos costados. Estes ocelos, de cor azul, son especialmente visibles durante o período reproductor. En Cíes os lagartos arnais, amosan un comportamento especialmente manso, permitindo acercamentos maiores que as poboacións desta mesma especie habitantes das nonas continentais próximas. Sendo a súa alimentación tamén máis variada, admitindo máis tipos de alimentos, cunha maior proporción dos de orixe vexetal. Como en outros meios insulares, os lacértidos poden ser esenciais para a polinización e dispersión de certas especies vexetais.
A forestación ocorrida nas illas atlánticas durante a ditadura franquista, que primou o monocultivo forestal de piñeiros, eucaliptos e acacias nestes meios, debeu supor unha importante merma no hábitat dispoñible para as diferentes especies de herpetos do arquipélago, especialmente para certs réptiles, ao mermar considerablemente as áreas de asoleamento dispoñibles.
Nas imaxes, uns cantos arnais fotografados nas illas no pasado verán, recordos bucólicos de pasadas experiencias insulares, que moitos de vós coñecedes.
No hay comentarios:
Publicar un comentario